وقتی علیرضا حیدری با وجود ناملایمات بسیار باوجود پیروزی در وقت‌اول کشتی انتخابی تیم‌ملی به یکباره از دنیای کشتی خداحافظی کرد، در درون عمل خود پیامی به اهالی کشتی داد که در ارتباط مستقیم با برخورد فدراسیون کشتی با علیرضا دبیر در کرمانشاه بود.
دبیر با موقعیت اجتماعی‌اش در شورای شهر تهران، تحصیلات و خصوصیات اخلاقی در کنار قهرمانی‌هایش در جهان و المپیک، قابل احترام است.
اعلام نکردن نام او از تریبون جام تختی در حالی که دیگر قهرمانان مورد تجلیل قرار گرفتند را می‌توان یک تسویه‌حساب شخصی با قهرمان خوب کشورمان دانست.
گرچه او توسط مردم تشویق قرار شد تا این نوع رفتار با قهرمان المپیک مورد اعتراض قرار گیرد.
تنها این علیرضا دبیر نبود که با برخورد سرد فدراسیون مواجه شد، متاسفانه برادران محبی که کشتی کرمانشاه با وجود آنها معنا پیدا می‌کند نیز در جام تختی غایب بودند.
بی‌مهری با پیشکسوتان کشتی و برخورد سلیقه‌ای با آنها ناشی از اختلافاتی است که پس از روی کار آمدن فدراسیون جدیدبه وجود آمده است.
به نظر می‌رسد رئیس فدراسیون کشتی باید با بررسی مسائل به‌وجود آمده در جام تختی و ریشه‌یابی بی‌مهری‌هایی که رخ داده، در کمتر از ۳ ماه مانده به المپیک، میاندار وحدت جامعه کشتی برای موفقیت در میدان المپیک باشد.
احترام به پیشکسوتان و قهرمانان، احترام به کشتی و باعث عزت کشتی کشور می‌شود.
هر چند علیرضا دبیر با متانت و تواضع نسبت به بی مهری مسئولان برگزاری سکوت معناداری کرد، اما بی احترامی به قهرمان المپیک و عضو شورای اسلامی شهر تهران که همزمان مسئولیت کمیته تربیت بدنی این شورا را هم به عهده دارد، زنگ خطری است برای جامعه کشتی.
وقتی جوانان کشتی گیر نوع برخورد فدراسیون رابا قهرمان و نابغه کشتی جهان می بینند، بی تردید نسبت به آینده خود تصویر خوبی به دست نمی آورند. احترام فدراسیون به دبیر، احترام به کشتی است. فدراسیون باید این اصل را دریابد.
